Verwaarlozende blogger

Dat ben ik, ik verwaarloos mijn blog.

En weet je, ik vind het wel erg, maar is het zo erg?
Wat betekent een blog voor me?
Wat betekent het voor JOU?

Kom, soit, hup... is het niet een cliché-onderwerp?

Ik moet zeggen, ik heb er vaak bij stilgestaan. Motivatie zoeken, onderwerpen zoeken, originele concepten voeken... En je ziet wat ervan komt :-D.
Het handigst is een blog zien als een dagboek, een journaal, van je leven, maar dat gaat toch niet? Je post het op internet! Je kan je niet laten gaan.
En als ik een origineel concpet wil uitvoeren, moet ik me daar meer toe wijden, een beetje meer verantwoordelijkheid op me nemen en het volhouden. Wil ik dat wel?
Neen, ik denk dat ik verder ga doen als ik nu bezig ben, door na een paar maand eens iets te posten. Ik denk dat het iets therapeutisch heeft.
Stel je voor, gewoon iets typen, niet veel nadenken, over iets heel stoms (neem dit bericht nu :-)) en niet stil staan wat de anderen ervan gaan vinden. Maar wel een onderwerp nemen waar je niemand mee kwetst, het is nu ook een openbaar medium.
Sommige kunnen dat, zo provoceren, ik heb daar respect voor, maar dit is niet zo'n blog.
Is dit wel een blog? :-p!

Waha