Openbaar Vervoer

Soms word je op onverwachte momenten, geconfronteerd met alle vreugde en ellende van mensen. Ik zal laatst in de tram. De conducteur in zijn glazen hokje hield toezicht. Twee toeristen stapten in, ze moesten de volgende halte er al uit. "Afstempelen hoeft niet, hoor", zei de conducteur. "Prettige vakantie", zei hij in zijn beste Engels.

Een man stapte in. Hij zag er zeer onverzorgd uit, flink onder invloed van drank of drugs. Hij bibberde en keek wanhopig om zich heen. De conducteur vroeg om zijn kaartje. De man deed alsof hij zocht naar zijn kaartje, maar moest toegeven, dat hij er geen had. De man legde bibberend uit, dat hij een slaapplaats had bemachtigd, maar dat hij zulke zere benen had dat hij er niet heen kon lopen. Hij vroeg alstublieft, mee te mogen rijden. De conducteur schudde zijn hoofd wat, maar zei, dat hij maar tegenover hem, op een lege stoel moest gaan zitten. De man was dolblij en ging gauw zitten. Een paar haltes verder stapte de man dankbaar uit. Hij knikte vriendelijk naar de conducteur. De conducteur negeerde hem verder en sloot de deuren.

Twee stoeltjes achter me, zaten twee mensen, een man en een vrouw, te mopperen. De vrouw met een iets te luide stem: "zie je dat nou, en wij moesten wel afstempelen." De man die blijkbaar genoeg van haar gemopper had, antwoordde: "en jij rijdt met een kortingskaart terwijl je nog geen vijfenzestig bent". Ik zag het niet maar voelde hoe de vrouw verstarde.

De beide mensen gingen er de volgende halte uit en ik zag, terwijl de tram verder reed, dat de vrouw met flinke stappen voor haar man liep, zonder achterom te kijken of hij wel volgde. De man schudde zijn hoofd maar liep 'braaf' achter haar aan.

Mijn halte kwam er aan en ik stond op. Zelf ben ik ooit verslaafd geweest, en de tram uitgegooid. Ik vond de conducteur geweldig. Ik bedankte de man en stapte uit. Ik keek nog even achterom en wist het zeker: Deze conducteur zou een lintje moeten krijgen.

Peter van Gelder in 'De Pers'